Ne yorgun savaşçı olmayı istedik bu hayatta,
Ne de tükendikten sonra yeniden doğmayı.
Hayat bu işte sevgilim!
Hayasızca bitişler,
Peşi sıra güzel günleri de getirdi ardından.
Ve ne mutlu ki sevgilim!
Ben terzi misali gibi
İlmek ilmek
Seninle birlikte aşkımızı örüyorum,
Ömrümüzün geri kalanına...
Sen benim tarçın kokulu günlerimin,
Serçe kanadı gibi narin öteki yarıma denk gelirken,
Ben senin karanfil tadındaki saatlerinin,
Özlemle yoğrulan tartısında seni dengeliyorum.
Ve ne mutlu ki sevgilim,
Ne sen bana geç kalmış gibisin,
Ne de ben sana,
Erken gelmiş hissediyorum.
Kaz dağlarından Toroslara uzanan mükafatı bol bir göç yolundaki,
İki eşlikçi flamingo gibi umuda kanat çırparak fezaya yükseliyoruz.
Ahavi - 22.06.2016 Ankara
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder